روش های درمان اضطراب فراگیر و معرفی کامل علائم این بیماری

روش های درمان اضطراب فراگیر و معرفی کامل علائم این بیماری در سایت جسارت

درمان اضطراب فراگیر ، درمان اضطراب فراگیر و وسواس فکری ، درمان اضطراب فراگیر شدید ، درمان اضطراب فراگیر در کودکان ،درمان اضطراب فراگیر چیست،درمان اضطراب فراگیر،درمان اختلال اضطراب فراگیر،درمان دارویی اضطراب فراگیر،طول درمان اضطراب فراگیر

 

بیماری اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر (Generalized anxiety disorder) را می‌توان یک نگرانی و اضطراب افراطی، در مسایل روزمره تعریف کرد. کسانی که به این اختلال دچارند، همواره در انتظار یک فاجعه‌اند! آن‌ها نمی‌توانند از نگرانی در مورد سلامتی، پول، کار یا تحصیل، دست بردارند. آن‌ها معمولا نگرانی‌های غیرواقعی یا نامتناسب با شرایط دارند. زندگی روزانه برایشان سرشار از ترس، نگرانی و دلهره است. با غلبه این اضطراب بر فرد، کارکرد روزانه او (شامل کار، تحصیل، فعالیت اجتماعی و روابط خانوادگی و دوستانه) به طور کامل مختل می‌شود.اختلال اضطراب فراگیر، شرایطی روانی‌ است که اشخاص را دقیقا در چنین وضعیتی گرفتار می‌کند. وقتی می‌گوییم «اختلال»، یعنی اضطراب آن‌قدر همه‌جا هست و آن‌قدر «فراگیر» است که زندگی فرد را مختل کرده است. حدود ۴ میلیون امریکایی مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند. معمولا شروع این اختلال در کودکی و نوجوانی است. اما در برخی بزرگسالان نیز بروز می‌کند. زنان بیش از مردان دچار این اختلال می‌شوند.در این مطلب از سایت جسارت به درمان اضطراب فراگیر می پردازیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

علائم اضطراب فراگیر

«اختلال اضطراب فراگیر یا GAD، یعنی نگرانی بیش‌ازحد.» اختلال اضطراب فراگیر، تفکر فرد را تحت تاثیر می‌دهد، اما این تنش عصبی نشانه‌های جسمانی هم دارد. به طور کلی نشانه‌های این اختلال عبارتند از:ن گرانی و تنش عصبی دایمی.نگاه غیر واقعی به مشکلات.نا آرامی و زود از کوره در رفتن.کج خلقی.گرفتگی عضلات.سر درد.تعرق زیاد.عدم تمرکز.تهوع.تکرر ادرار و مدفوع.خستگی.بدخوابی.لرزش دست‌ها.دچار هول و تشویش ناگهانی شدن.هم چنین افرادی که به این اختلال دچار هستند، معمولا از دیگر اختلالات اضطرابی (مانند فوبیا و پانیک)، افسردگی، اعتیاد به الکل و مواد مخدر نیز رنج می‌برند.

چه عواملی باعث اختلال اضطراب فراگیر می‌شوند؟

عامل اصلی این اختلال، هنوز مشخص نیست. اما عواملی که موجب پیشرفت آن می‌شوند شناسایی شده‌اند.

– ژنتیک: برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که وجود سابقه این اختلال در خانواده، شانس ابتلا و پیشرفت این بیماری را بالا می‌برد.

– ساختار شیمیایی مغز: عملکرد معیوب نورون‌های عصبی که به مراکز تفکر و احساسات در مغز مرتبط هستند، موجب اختلال اضطراب فراگیر می‌شود. این ارتباطات نورونی، توسط نوروترنسمیتر‌ها که اطلاعات را از نورونی به نورون دیگر می‌برند، انجام می‌شود. اگر مسیر این ارتباطات معیوب باشد. موجب احساس نگرانی و اضطراب می‌شود. دارو‌های روان درمانی، می‌توانند با ترمیم این مسیر‌ها و برقراری ارتباط، باعث بهبود علایم این اختلال شوند.

– عوامل محیطی: شوک روحی، اتفاقات پر استرس، مرگ عزیزان، طلاق، تغییر شغل یا مدرسه، ممکن است باعث اختلال اضطراب فراگیر شود. هم چنین استمرار شرایط استرس زا باعث وخیم‌تر شدن علایم این بیماری می‌شود. اعتیاد یا ترک اعتیاد (مواد مخدر، الکل، کافیین و نیکوتین) نیز باعث افزایش اضطراب می‌شود.

روش درمان اضطراب فراگیر

درمان این اختلال معمولا به صورت ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی است.

دارو درمانی: دارو‌های تجویزی برای اختلال اضطراب فراگیر، برای کسانی که زندگی روزمره‌شان دچار اختلال شده است، بسیار مفید هستند. اما برای درمان کوتاه مدت استفاده می‌شوند. زیرا ممکن است اعتیاد آور، خواب آور یا مختل کننده حافظه و تمرکز باشند. این دارو‌ها از خانواده بنزودیازپاین هستند و به عنوان آرام بخش و خواب آور (از بین برنده احساسات شدید و اضطراب) استفاده می‌شوند. از بنزودیازپاین‌های متداول می‌توان به زاناکس، لیبریوم، والیوم و اتیوان اشاره کرد. اگر این دارو‌ها با دیگر دارو‌ها یا الکل ترکیب شوند اثرات بسیار خطرناکی دارند. داروهای ضد افسردگی مانند پاکسیل، افکسور، پروزاک، لگزاپرو و زلافت نیز برای درمان این اختلال بطور بلند مدت تجویز می‌شوند. اثر دارو‌های ضد افسردگی از چند هفته پس از شروع مصرف آغاز می‌شود. اما این دارو‌ها برای مصرف بلند مدت مناسب‌تر هستند.

درمان‌های رفتاری-شناختی: اغلب مبتلایان به این اختلال برای درمان اضطراب خود از روان درمانی شناختی و رفتاردرمانی بهره می‌برند. در این درمان، افراد می‌آموزند که چگونه الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهند. آن‌ها می‌آموزند که بطور واقع گرایانه با نگرانی‌هایشان روبرو شوند و در دام افکار استرس زا نیفتند. هم چنین تکنیک‌های آرامش بخشی و تنفس عمیق نیز در جهت کنترل بیشتر و آرامش جسم و روان، به بیماران آموزش داده می‌شود.

درمان اضطراب فراگیر

به کمک مداوا و درمان می­توان احساس کرد که حالتان بهتر است. روشهای درمانی بسیار گوناگونی وجود دارد مانند گفتاردرمانی ویا دارودرمانی. گفتار درمانی براین پایه استوار است که شما یاد بگیرید اضطراب خود را مهار کنید بگونه­ای که دیگر در زندگی شما تاثیری نداشته باشد و شما را در زندگی روزانه­تان محدود نکند. اگر پیش از این برای درمان مراجعه کرده بودید اما احساس می­کردید که بی­نتیجه است، نباید تسلیم یاس شوید بلکه دوباره باید به مداوا رو بیاورید. پژوهش­های پزشکی نشان می­دهد که این نوع درمان نیست که تعیین می­کند آن شیوه­ی درمانی موفق بوده یا نبوده است بلکه رابطه­ی مبتنی بر اعتماد بین بیمارو درمانگر است که عامل تعیین کننده در موفقیت یک شیوه درمانی است.

تاثیر سن‌ و‌ سال در بیماری اضطراب فراگیر

بیماری اضطراب فراگیر (GAD) ، زیاد سن‌وسال نمی‌شناسد و سراغ هرکسی هم ممکن است بیاید. اما بالاخره بین رده‌های سنی مختلف، فرق‌هایی هست. مثلا از آن ۲/۹درصد نرخ شیوع در امریکا، تنها ۰/۹درصد متعلق به نوجوانان است. ازطرف‌دیگر، خیلی کم پیش می‌‌آید بچه‌ها دچار این اختلال ‌شوند.بیشترین تعداد تشخیص‌های اضطراب فراگیر درمورد کسانی بوده است که بین ۴۵تا۶۵ سال داشته‌اند؛ این یعنی یا میان‌سال‌ها از همه بیشتر برای درمان مراجعه می‌کنند و درنتیجه اختلالشان بیشتر تشخیص داده می‌شود، یا اینکه در این رده‌ی سنی است که نگرانی‌های افراطیِ زیادی در زندگی افراد سرک می‌کشند و آنان را آزار می‌دهند. اما بعد از ۶۵سالگی، هرچقدر که سن بالاتر می‌رود، آدم‌های کمتری مبتلا به اضطراب فراگیر تشخیص داده می‌شوند.

تشخیص اختلال اضطراب فراگیر

اگر نشانه‌های اضطراب فراگیر را داشته باشید، پزشک یا روانشناس با پرسیدن سوالاتی پیرامون وضعیت جسمی و روحی شما و معاینه جسمی، وجود این اختلال را تشخیص می‌دهد.پزشک براساس شدت و مدت زمان ظهور علایم، وضعیت شما را بررسی و درجه اختلال اضطراب فراگیر را تعیین می‌کند. علایم اختلال بایستی حداقل شش ماه از بروزشان گذشته باشد و وضعیت روحی بیمار مانعی برای انجام فعالیت‌های روزانه مانند تحصیل یا کار شود، تا به عنوان یک بیماری در نظر گرفته شود.

روش درمان اختلال اضطراب فراگیر

یکی از درمان های نوین که در واقع آموزش مجموعه از تکنیک ها به فرد است که نه فقط برای درمان این اختلال بلکه فرد می تواند به عنوان یک سبک برای کاهش اضطراب روزمره از آن استفاده کند، دو تکنیک عمده شامل آرامیدگی تدریج و مراقبه می باشد. روش اول آرامیدگی تدریجی است که یک یا دوبار در روز، حداقل به مدت ده دقیقه انجام می شود. در این تمرین که با عضلات بدن و شل کردن و سفت کردن آن ها سر کار داریم این فرض وجود دارد که که بدن انسان در پیروی از ساخت نورون که دو فعالیت متضاد را به طور همزمان انجام نمی دهد نمی توان هم اضطراب داشت و هم آرامیدگی. آرامیدگی نظام پاسخی را درگیر می سازد که با انگیختگی ناشی از اضطراب رقابت می کند.روش دیگر روش مراقبه ی عادی است. مراقبه ی متعالی که دو بار در روز به مدت 20 دقیقه انجام می شود.  این مراقبه با جلوگیری از افکاری که تولید اضطراب می کنند، موثر واقع می شود.مراقبه ی آرامیدگی که فنی جدا محسوب می شود، که جلوی اضطراب را می گیرد ولی افکار مشوش را دست نخورده باقی می گذارد،  می تواند همراه با این مراقبه به صورت مکمل عمل کند. برای درمان اختلال اضطراب منتشر یکی از فنون اساسی و رایج کاهش استرس مبتنی بر بهشیاری است که می تواند با تمرکز فرد به زمان حال و جدا کردن فرد از افکار اضطراب  و همچنین دادن ویژگی پذیرش احساسات به افراد این اختلال را به صورت کامل در کنترل فرد قرار دهد.

جلوگیری از ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر قابل پیشگیری نیست. اما با انجام کار‌هایی می‌توانید نشانه‌هایش را کنترل کنید.– مصرف مواد کافیین دار را قطع کنید یا به حداقل برسانید. مانند: چای، قهوه، نوشابه و شکلات– از پزشک یا داروساز درباره مصرف دارو‌های بدون نیاز به نسخه و دارو‌های گیاهی سوال کنید. برخی از آن‌ها باعث افزایش سطح اضطراب می‌شوند.– فعالیت بدنی روزانه و رژیم غذایی سالم داشته باشید.– پس از یک اتفاق ناخوشایند یا شوک روحی، حتما به مشاور مراجعه کنید.– تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند یوگا و مدیتیشن را تمرین کنید.

درمان اضطراب فراگیر

مطالب مرتبط :

همه چیز درباره رفع و درمان سریع اضطراب و استرس شدید